اکادمی ترجمه و طراحی سایت فاطمه رستمی

شروع دوباره، عصیان علیه دروغ «دیر شده» است. در این لحظه، انسان با بازتابی از خویشتن مواجه می‌شود؛ نه سایه‌ی تاریک، که نوری از آنچه می‌تواند بشود. زمان، آموزگار بی‌رحم، تنها برای آنان حکم می‌راند که از درون مرده‌اند. روح زنده هیچ‌گاه «گذشته» نمی‌شناسد؛ او همیشه در تپش حال است. شروع دوباره یعنی برهم‌زدن نقشی که بر ما تحمیل شده، و بازگشت به سکوت اصیل؛ سکوتی که پیش از هر کلمه‌ای بوده و پس از هر واژه‌ای خواهد ماند. انسان در این بازگشت درمی‌یابد که نه گذشته است و نه آینده، بلکه نقطه‌ای لرزان میان هستی و نیستی؛ همان‌جا که معجزه‌ی آفرینش رخ می‌دهد – آفرینش خویش. ترس از این آزادی است که به زبان «دیگر دیر است» سخن می‌گوید. اما ابرانسان درست در همان لحظه زاده می‌شود که کسی بگوید: «می‌توانم دوباره باشم.» در پایان، شروع دوباره نه تغییر بیرونی، که انقلابی درونی است؛ بازگشت به سرچشمه‌ای که در آن، زمان بی‌معناست و «زود» و «دیر» تنها وهمی گذرا.